Sznaucer olbrzym to najspokojniejszy przedstawiciel rodziny sznaucerów. Choć jest zrównoważony, to nie brak mu temperamentu i ciekawości świata mniejszych kuzynów. Cechują go zawadiacka natura, odwaga i silny charakter, a jednocześnie wrażliwość. Właściciel powinien być stanowczy i umieć go sobie podporządkować, ale nie powinien traktować go zbyt ostro. Olbrzym nie nadaje się do kojca. Potrzebuje silnej więzi z rodziną i poczucia, że jest przez nią kochany. To pies jednego pana i choć każdego domownika traktuje przyjaźnie, tylko wybranemu bezgranicznie zaufa i jest wierny. Przedstawiciel tej rasy długo dojrzewa, jest wesoły i często do późnej starości zachowuje się jak niesforny szczeniak. Dobroduszny, opiekuńczy i wyrozumiały na ogół dobrze dogaduje się z dziećmi. Jednak z uwagi na jego rozmiary zabawy z kilkulatkami lepiej nadzorować.
Sznaucer olbrzym jest inteligentny i pojętny. Szybko się uczy, ale monotonne ćwiczenia go nudzą, dlatego trzeba stawiać przez nim nowe wyzwania. Szkolenie ma być zabawą i opierać się na pochwałach i nagrodach (sprawdza się metoda klikerowa). Pies tej rasy jest wrażliwy na dźwięk głosu – dobre słowo często wystarczy, by go zachęcić do współpracy, z kolei podniesiony głos i niezadowolenie przewodnika są dostateczną karą. Wszelka przemoc fizyczna wyrządza wiele szkody w psychice czworonoga i jego relacjach z opiekunem.
Większość olbrzymów ma dobry apetyt i nie jest wybredna. Najwygodniej podawać im gotowe suche karmy renomowanych firm, przeznaczone dla dużych ras, zawierające substancje chroniące i regenerujące chrząstki stawowe. Samodzielnie przygotowywane jedzenie należy uzupełniać preparatami wapniowo-witaminowymi i mineralnymi. Z powodu możliwości wystąpienia skrętu żołądka dzienną porcję trzeba podzielić na dwie lub trzy mniejsze i zapewnić psu spokój po posiłku.
Sznaucer olbrzym wymaga systematycznej pielęgnacji, do której należy przyzwyczaić go od szczeniaka. Regularnie przeprowadzane zabiegi nie tylko sprawią, że łatwiej będzie utrzymać czystość i typowy dla rasy wygląd, ale pozwolą także na wzmocnienie więzi z podopiecznym. Szata sznaucera składa się z twardego, przylegającego, szorstkiego włosa okrywowego oraz miękkiego, gęstego podszerstka i wymaga czesania co dwa, trzy dni gęstym metalowym grzebieniem i szczotką pudlówką. Szczególnej uwagi wymaga dłuższa sierść na brodzie, grzywce, brzuchu (tzw. firanka) i kończynach. Jeśli pojawią się tam kołtuny, rozdzielamy je palcami i delikatnie rozczesujemy (można zastosować preparaty, które to ułatwią).
Niemcy
wysokość w kłębie 60-70 cm (suki bliżej dolnej, samce bliżej górnej granicy)
35-47 kg (suki bliżej dolnej, samce bliżej górnej granicy)
szorstka, twarda i gęsta; włos okrywowy szorstki (nie może być szczeciniasty ani falisty); na kończynach mniej twardy niż na tułowiu; na wierzchu głowy i na uszach sierść krótka, na kufie tworzy charakterystyczną, długą brodę, a nad oczami krzaczaste brwi; podszerstek gęsty
czysto czarna z czarnym podszerstkiem lub pieprz i sól
10-13 lat
1800-2500 zł
Sprawdź także poniższe strony:
