Alaskan malamute to pies o silnym charakterze, zrównoważony i chętnie pracujący. Ma w sobie sporo niezależności, zatem nigdy nie podporządkuje się bezwzględnie człowiekowi. Łagodny i przyjaźnie nastawiony do ludzi nie nadaje się na stróża.
Przedstawiciele rasy alaskan malamute lubią życie w rodzinie i nie powinny być izolowane. Dobrze się układają ich relacje z dziećmi. Są wobec nich cierpliwe i tolerancyjne, ale jak w wypadku każdego psa należy kontrolować ich wspólne zabawy. Malamuty to silne zwierzęta, dlatego dzieci nie powinny samodzielnie wyprowadzać ich na spacery. Przyjacielskie nastawienie malamuta do ludzi nie oznacza, że podobnie potraktuje czworonogi. Relacje między psami we własnym stadzie nie zawsze są poprawne. Osobniki tej samej płci mogą się nie zaakceptować. Wobec obcych psów malamuty wykazują zachowania dominacyjne, jednak niesprowokowane nie powinny zaatakować. Inne zwierzęta domowe zaakceptują, jeśli przyzwyczaimy je do ich obecności. Pies rasy alaskan malamute jest wytrzymały, żywiołowy i aktywny. Konieczne jest zapewnienie mu zajęcia, dużo ruchu i nowych wyzwań. Nie musi biegać w zaprzęgu, można znaleźć dla niego inną formę treningu – jogging czy bieg przy rowerze skutecznie rozładują rozpierającą go energię. Znudzony i pozostawiony samemu sobie malamut uprzykrzy życie domownikom i sąsiadom. W wypadku psów trzymanych w ogrodzie trzeba pamiętać o szczelnym i odpowiednio wysokim ogrodzeniu. Malamuty są mistrzami ucieczek – potrafią się podkopać, przeskoczyć dwumetrowy płot, a nawet wspiąć się po siatce. Skłonność do polowania sprawia, że puszczone na spacerze luzem mogą pogonić sarnę czy zająca. Zapominają wtedy o całym świecie i nie reagują na wołanie. Zwykle pościg nie trwa zbyt długo i po jakimś czasie alaskan malamute sam wraca do właściciela.
Sposób karmienia malamuta zależy od jego wieku, warunków bytowych i rodzaju wysiłku, jakiemu poddawany jest pies. Można stosować gotowe karmy wysokiej klasy dla dużych ras lub samodzielnie przygotowywać posiłki. Domowe jedzenie trzeba uzupełnić preparatami wapniowo-witaminowymi. W diecie nie powinno zabraknąć środków chroniących stawy (z dodatkiem glukozaminy i chondroityny). Wielu hodowców alaskan malamute stosuje dietę BARF (naturalne surowe pożywienie). Dzienną porcję najlepiej podzielić co najmniej na dwa posiłki. W okresie wymiany szaty można dodawać naturalny olej (lniany, rybny), preparaty z biotyną, cynkiem i nienasyconymi kwasami tłuszczowymi (omega3 i 6). Psy intensywnie trenujące dostają specjalne odżywki zawierające HMB, które m.in. zwiększają wydolność organizmu i zmniejszają powysiłkowe uszkodzenie mięśni szkieletowych.
Samce rasy alaskan malamute najczęściej linieją raz w roku latem. Suki wymieniają włos częściej – na ogół dwa razy w roku, kilka tygodni przed cieczką. Szczeniętom po raz pierwszy sierść wypada około 8.-12. miesiąca życia (zmieniają wtedy szczenięcą szatę na dorosłą). Intensywność i częstotliwość linienia zależy od warunków, w jakich przebywają psy. Te trzymane w mieszkaniach gubią włos właściwie przez cały czas.
Stany Zjednoczone
czuły, przyjacielski, nie należący do typu „psów jednego właściciela”. To wierny, oddany towarzysz, zachęcony – skory do zabaw, lecz imponujący dostojeństwem po osiągnięciu dojrzałości.
najbardziej pożądana wysokość 63,5 cm w kłębie dla samców oraz 58,5 cm dla suk
38 kg dla samców, 34 kg dla suk
włos okrywowy gruby, zwarty, twardy, stojący; krótki do średniego na bokach tułowia, wydłuża się na szyi, łopatkach, na grzbiecie, zadzie, portkach i ogonie; podszerstek gęsty, tłusty i wełnisty, od 2,5 do 5,1 cm długości; latem szata jest zwykle krótsza i rzadsza
od jasnoszarej do czarnej poprzez wszystkie kolory pośrednie oraz sobolowa i jej odcienie aż do rudej; biel dominuje na brzuchu, części kończyn i na głowie, gdzie tworzy maskę; biała strzałka na głowie i/lub biały kołnierz oraz plama na karku są dopuszczalne; jedynym możliwym kolorem jednolitym jest biały
10-12 lat
2500-4000 zł
Sprawdź także poniższe strony:
